Kody do gier

Wielu graczy, którzy zaczynali swoją przygodę z tego typu elektroniczną rozrywką w dzieciństwie ma podobne wspomnienia. W czasach, gdy prym na rynku wiodły gry singlowe często można było dojść do miejsca w którym nie pomagało nawet obniżenie poziomu trudności do najniższego dostępnego. Nie pomagały także solucje, bo problem nie leżał po stronie trudności zagadek, ale umiejętności graczy, które było po prostu niewystarczające. W takiej sytuacji były dwa rozwiązania – odpuścić i poszukać innej gry albo ułatwić sobie rozgrywkę w nie do końca czysty sposób. Tym sposobem były kody do gier.

Kody do gier – historia

Góra, góra, dół, dół, lewo, prawo, lewo, prawo, B, A. Pierwszym kodem, który zaistniał w zbiorowej świadomości graczy a następnie stał się prawdziwą legendą był tzw. Konami Code. Po raz pierwszy użyty w grze Radius, wydanej w 1986 roku na konsolę NES, kod został w pamięci polskich graczy głównie przez użycie go w uwielbianej Contrze. Dla wielu fanów użycie tego kodu (ustawiającego licznik żyć na 30) było jedyną szansą, żeby ukończyć ten dość wymagający tytuł.

W tym miejscu warto uświadomić sobie pewną rzecz. Kody nie zostały wymyślone, żeby pomagać graczom, ale twórcom i testerom. Ci ostatni potrzebowali czegoś, co pomoże im sprawdzać dane elementy przygotowywanej gry, bez zwracania nadmiernej uwagi na inne. W kolejnych latach twórcy gier wykazywali się coraz większą finezją. Do kodów na zwiększenie ilości żyć,czy nieśmiertelność dołączyły te robiące z bohatera prawdziwego krezusa, czy wprowadzające na średniowieczne pole bitwy pojazdy opancerzone.

Czity do gier – skąd je brano?

W czasach świetności kodów gracz mógł je zdobyć tak naprawdę na dwa sposoby i oba były bardzo analogowe. Po pierwsze, były one przekazywane pocztą pantoflową, na kawałkach kartek zapisanych ręcznie. Kiedy na rynku pojawiała się nowa, głośna gra bardzo często grali w nią wszyscy w okolicy. Zawsze w takiej grupie znajdował się ktoś, kto miał kody od innych znajomych, czy z internetu (który był wtedy stosunkowo mało popularny i bardzo drogi). Drugą opcją były magazyny growe. Każdy szanujący się magazyn zorientowany na najnowsze tytuły miał sekcję kodów. A, że tego typu gazety były dostępne w kioskach w nawet niewielkich miejscowościach, to dostęp do nich był czymś normalnym.

Czy kody to oszustwo?

Jak w większości przypadków, zdania w tym temacie są podzielone. Większa część społeczności graczy jednak uważa, że cheaty do gier typu single player i ich używanie nie jest niczym godnym potępienia. Jeżeli twórcy dali taką możliwość i nikomu nie robi się krzywdy, to dlaczego gracz miałby sobie odmawiać korzystania z natychmiastowego dostępu do wszystkich broni, czy wszystkich postaci? Kody dają także możliwość zmiany rozgrywki w takim stopniu, że gracz może przeżyć tę samą historię w zupełnie inny sposób, jakby grał w zupełnie inną grę.

Inaczej ma się sprawa, gdy mowa o grach wieloosobowych. Tutaj zdania są dużo bardziej spójne – to zwykłe oszustwo. Każde działanie dające nielegalną przewagę nad innymi graczami jest piętnowane przez społeczność.

Jaka przyszłość czeka kody?

Kody do gier na PC w przypadku rozgrywek multiplayer zdają się być coraz bardziej już tylko wspomnieniem przeszłości. Jaki jest tego powód? Czy gracze stali się krystalicznie uczciwi i przestali korzystać z nie do końca etycznych praktyk? Niestety, powody są znacznie bardziej prozaiczne. Chodzi oczywiście o pieniądze.

Otóż producenci gier komputerowych znaleźli kolejny sposób na zwiększenie zysków z jednej gry. Jeśli można kazać płacić graczom za dodatkową zawartość, to dlaczego nie można by wymagać tego samego za opcjonalne zwiększenie możliwości bohatera, alternatywne rodzaje jednostek, czy sprawienie, że nasza postać stanie się najbogatszym elfem na całym świecie? Idąc dalej tym tropem, dlaczego twórcy mieliby dawać możliwość odblokowania np. kolejnych ruchów bez odczekania odpowiedniego czasu zupełnie za darmo? Z tych powodów nie wydaje się, żeby powrót kodów, jakie gracze pamiętają z początków swoich historii był możliwy.